لوسیون محلول آکوانتی (لوقیون معجزه انگیز زیبایی )

توضیحات

خواص درمانی و آرایشی و بهداشتی این لوسیون

جوان سازی پوست

ضد چروک

شفاف کننده

از بین برنده لک و پیس

از بین برنده جاهای زخم قدیمی

کاملا گیاهی بنحوی که اگر یک قطره از آن را در تخم چشم بچکانید سفیده چشم تان را شفاف نموده و بینایی را تقویت خواهد نمود و این گواهی بارز برای این موضوع است که خلوص این لوسیون را به اثبات خواهد رساند

از این لوسیون میتوانید در هرجای بدن و در هرنقطه از پوست بدن که بخواهید استفاده نمایید فقط قدرش را دانسته و بمیزان کمتر استفاده نمائید چرا که اثرش بسیار بالاست بدلیل خلوص صددرصد گیاهی.

باباآدم

باباآدم‏ از ترکیبات اصلی این لوسیون میباشد بعلاوه 14 گیاه و میوه و ریشه گیاه دیگر که بصورت کاملا تخصصی بعمل آورده شده است تا شما عزیزان محترم از آن استفاده نموده و از خواش آن بهره مند گردید.

تعريف:

باباآدم را به عربى «رأس الجامه» و در كتاب‏هاى طبى قديم به نامهاى آراقيطون، ارقيطون كه معرب آرگيتوم است نوشته شده است. ميوه آن به صورت فندق و داراى سه تا چهار سطح مشخص است. ماليدن جوشانده غليظ ريشه آن بر روى موى سر مقوى مو بوده، و از ريزش آن جلوگيرى مى‏كند.[1]

باباآدم با نام علمى‏arctium lappal به تيره گياهى مركبان تعلق دارد. بوته گياه باباآدم گاهى يك و نيم تا دو متر بلندى دارد، گياهى است دو ساله با برگ‏هاى سبز تيره و درشت و سر شاخه قهوه ‏اى رنگ كه انتهايش كم و بيش به رنگ بنفش روشن است. اين گياه معمولا در باغات كنار جاده و بالاخص در جاهائى كه تركيبات آمونياكى خاك زياد است مى‏رويد.

گياهى از تيره مركبات كه داراى برگهاى پهن است و در كنار جاده ‏ها و زمينهاى علفزار مى‏رويد. اين گياه پاياست و گلهايش داراى خارهاى قلاب مانندى است كه به لباس مى‏چسبد.

بارادان گياهى علفى بزرگ، دوساله و از تيره كاسنى‏compositae است.

ساقه منشعب آن به ارتفاع 5/ 1 متر و حتى بيشتر مى‏رسد. برگهايى متناوب با پهنك بسيار بزرگ (در قاعده ساقه) و به ابعاد مختلف از قاعده ساقه تا ناحيه رأس دارد. برداشت محصول يعنى خارج كردن ريشه گياه از زمين معمولا هنگامى صورت مى‏گيرد كه گياه 18 ماهه باشد.

اين گياه در منطقه وسيعى از مناطق كوهستانى و يا در ارتفاعات كم شمال ايران مانند گيلان، مازندران، گرگان، آذربايجان، همچنين در خراسان و بعضى از نواحى جنوب ايران پراكندگى دارد. بهره ‏بردارى از آن در ايران چندان معمول نيست.[2]

فارسى: باباآدم عربى: آراقيطون، راعى الحمامه.

فرانسه:

bardanglouteron, rdan coupeau, graterau, peignerolle,

انگليسى:

hur bur, cocrle butterau, bur, clotbur, burdocr

آلمانى:

grosse klette, lederlappen, klisse, hopfenklette, klette

ايتاليايى:[3]

lappola maggiore, lappa bardana, lappola, bardana

علاوه بر ريشه از برگهاى گياه استفاده ‏هاى درمانى مختلف به عمل مى‏آيد و حتى در تغذيه نيز از آنها استفاده مى‏شود.

قطعات خشك شده ريشه گياه، رنگ خاكسترى يا قهوه ‏اى روشن و شيارهاى طولى نسبتا عميق دارد. فاقد بو يا داراى بوى ضعيف و نسبتا نامطبوع است. طعم آنها ناپسند و كمى لعابى مى‏باشد.

نوشيدن جوشانده يا دم كرده برگ باباآدم براى پايين آوردن قند خون اثر فورى دارد.[4]

باباآدم را به عربى: رأس الجامه و در كتابهاى طبى قديم به نامهاى: آراقيطون و ارقيطون كه تغيير يافته آرگيتوم است، نوشته‏اند.

مزاج:

مزاج بابا آدم گرم و خشك در درجه دوم مى‏باشد.

باباآدم نافع: سياتيك، سختى ادرار، درد مفاصل، زخم سرانگشتان و زانو، سوختگى به وسيله آتش، سرمازدگى، چرك ريه، قند خون، ريزش موى سر، نقرس، جوشهاى صورت، سنگ كليه، روماتيسم، قولنج‏هاى كبدى و التهاب مخاط دهان و گلو مى‏باشد.

باباآدم داراى مواد: اينولين، چربى، كربنات، نيترات پتاسيم و گلوكزيدى به نام لاپين يا لاپوزيد مى‏باشد.

مضر كليه است و مصلحش روغنها مى‏باشد. مقدار خوراك تا 6 درم است. باباآدم در گيلان، مازندران، گرگان، آذربايجان، خراسان و بعضى از مناطق جنوب مى‏رويد.

تركيبات شيميائى:

ريشه باباآدم داراى اينولين، ماده چرب به مقدار كم، كربنات و نيترات پتاسيم، رزين‏هاى مختلف و يك گلوكزيد به نام لاپين‏loppine يا لاپوزيدlapposside است.

ماده اخير در سال 1888 توسطtrimdle از گياه استخراج گرديد. از ريشه خشك شده گياه در مجاورت هوا معادل 50 تا 70 درصد اينولين توسطc .carr ,j .krontz در سال 1931 به دست آمد.

برگ باباآدم داراى اكسيدازهاى فعال و دانه ‏اش علاوه بر گلوكزيد مذكور، داراى 18 درصد روغن زرد رنگ خشك شونده با طعم تلخ، مركب از 58 درصد اسيد لينولئيك و 10 درصد اسيد اولئيك است.[5]

خواص:

ضماد تازه و كوبيده شده آن جهت درد مفاصل كه با خارش باشد، بى‏مانند است و چون دو درهم ريشه آن را با دو درهم حب صنوبر بنوشند، جهت پاك نمودن چرك ريه مفيد است.[6]

ريشه باباآدم تصفيه كننده خون، ادرارآور و عرق ‏آور است و مصرف آن نيز از

قديم ‏الايام براى رفع نقرس، روماتيسم، رفع عوارض سيفليس و امراض جلدى مختلف بين مردم معمول بوده است.

ريشه باباآدم به علت اثر ادرارآور و تصفيه كننده خونى كه دارد، رفع خيز عمومى بدن، نقرس، سنگ كليه، رفع جوشهاى صورت و جوشهاى غرور، بيماريهاى پوستى مختلف، سرخك و به طور كلى تبهاى دانه‏اى، روماتيسم، قولنج‏هاى كبدى و نزله‏هاى ششى مزمن اثر معالج دارد. با بكار بردن آن در معالجه زخمهاى مزمن، زخم زانو، سوختگى‏ها، التهاب مخاط دهان و گلو (طبق بررسيهاى‏Kneipp ، اختلالات ناشى از جذب تركيبات جيوه، اسكوربوت (بيمارى كمبود ويتامين)، آب آوردن انساج و غيره نتايج خوبى ظاهر مى‏گردد.

بكار بردن برگهاى له ‏شده باباآدم را در موارد گزش مار توصيه نموده است. برگ باباآدم اگر به بيماران مبتلا به مرض قند داده شود، مقدار قند خون را در آنها پائين مى‏آورد. ريشه تازه يا استابيليزه باباآدم از نظر خواص درمانى به مراتب بر ريشه خشك شده آن مزيت دارد. برگ باباآدم براى اخراج سنگ و حبس البول مفيد است.[7]

ريشه باباآدم سى گرم، هزار چشم بيست گرم، ريشه شيرين‏بيان پانزده گرم، كاكاتى ده گرم، گل گاوزبان ده گرم همه اينها را خوب مخلوط كنيد و يك قاشق سوپخورى آن را با يك ليوان آب پنج دقيقه جوشانيده، 15 دقيقه دم كنيد، يك ربع مانده به غذاى ظهر و شام يك فنجان ميل كنيد خون را تصفيه مى‏كند.[8]

برگ باباآدم را در زير رختخواب پهن كنيد تا ساس را به خود جلب كرده، آنها را بكشد.[9]

دم‏كرده و جوشانده:

دم‏كرده و جوشانده گياه تازه به منظور استعمال داخلى جهت درمان كورك، آكنه و

جوشهاى پوست بكار مى‏رود. يك مشت از ريشه قطعه قطعه شده و يك مشت از برگ‏هاى تازه آن را در يك ليتر آب دم مى‏كنند و روزانه دو تا سه فنجان مى‏نوشند.

چنانچه مصرف اين دم‏كرده با استعمال خارجى فرآورده‏ هائى كه در زير ذكر مى‏شود همراه باشد تأثير بيشترى خواهد داشت.

شربت:

دو مشت از ريشه تازه و خرد شده گياه را در مخلوطى از 800 گرم آب و 800 گرم شكر مى‏ريزند. روزانه يك فنجان از اين شربت را جهت رفع اگزما مى‏نوشند.

تنطور:

تنطور باباآدم جهت استعمال خارجى تهيه مى‏شود، براى اين منظور هم ده گرم از ريشه آن بازاى 50 گرم الكل بكار برده مى‏شود.

حمام پوست:

يك و نيم مشت از ريشه تازه يا خشك شده و برگهاى باباآدم را در يك ليتر آب گرم ريخته محلول شستشو تهيه مى‏كنند. با اين محلول روزانه دو تا سه بار حمام پوست مى‏گيرند.

منابع:

[1] – زبان خوراكيها، ج 3، ص 9.

[2] – گياهان دارويى، دكتر زرگرى، ص 510.

[3] – همان، ج 2، ص 88.

[4] – زبان خوراكيها ج 3، ص 9.

[5] – گياهان دارويى دكتر زرگرى، ج 2، ص 9.

[6] – تحفه حكيم مومن، ص 18.

[7] – گلها و گياهان شفابخش، ص 63.

[8] – همان، ص 245.

[9] – ميوه ‏ها و سبزيهاى شفابخش، ص 58؛ گلها و گياهان شفابخش، ص 61.